Zespół Szkół im. Powstańców Wielkopolskich w Brennie

Powstańcy Wielkopolscy patronem naszej szkoły

   Historia Szkolnej Izby Pamięci sięga lat 70-tych XX wieku. Wtedy to ówczesny dyrektor szkoły, nieżyjący już Franciszek Talaga utworzył Szkolną Izbę Pamięci Narodowej. Młodzież szkolna aktywnie włączała się w prace nad wyszukiwaniem i gromadzeniem eksponatów do muzeum. Wśród nich były także pamiątki dotyczące Powstania Wielkopolskiego. Wśród mieszkańców żyło jeszcze wówczas wielu powstańców. Często gościli w szkole i chętnie dzielili się swoimi przeżyciami. Przeprowadzone z nimi wywiady stanowiły zalążek prac nad wyborem patrona szkoły. Przygotowania do nadania imienia szkole trwały trzy lata. W roku 2001/2002 odbyła się uroczystość pod hasłem „Powstańcom cześć i chwała” opracowana metodą projektów. Zgromadzone wówczas materiały zostały zaprezentowane w holu szkoły i do dziś tworzą kącik Patrona Szkoły.

   Poniedziałek, 16 lutego 2004 roku stanowił uwieńczenie tych przygotowań i zarazem zapoczątkował nową historię szkoły. Zmiana nazwy szkoły, nadanie imienia szkole oraz wręczenie sztandaru to trzy ważne momenty tej uroczystości, która odbyła się w 85 rocznicę podpisania rozejmu w Trewirze, następstwem którego był powrót wywalczonych ziem do Macierzy.

   Naszej szkole nadano imię Powstańców Wielkopolskich, aby uczcić ich pamięć, aby nie zapomnieć o ich odwadze, poświęceniu i waleczności.

Powstanie Wielkopolskie – z kart historii...

   Bezpośrednim powodem wybuchu powstania w Wielkopolsce, był przejazd przez Poznań Ignacego Paderewskiego w dniu 26 grudnia 1918 roku. Polskim powstańcom, zorganizowanym z czasem w regularną armię pod dowództwem gen. Józefa Dowbora – Muśnickiego, udało się w krótkim czasie uzyskać znaczne sukcesy. Na wyzwalanych terenach oficjalną władzę przejmowała Naczelna Rada Ludowa, która równocześnie, łącznie z rządem w Warszawie podjęła ożywioną akcję dyplomatyczną wśród państw sprzymierzonych na rzecz powrotu Wielkopolski do macierzy. Gdy mimo potęgującej się kontrakcji niemieckiej powstańcom udało się utrzymać swoje zdobycze, a w lutym 1919 marszałek Foch, obserwując zdecydowaną postawę miejscowej polskiej ludności, wymógł na Niemcach w czasie rokowań w Trewirze rozciągnięcie warunków zawieszenia broni na front Wielkopolski.

   Do 15 stycznia 1919 r. wojska powstańcze wyzwoliły prawie całą Wielkopolskę (z wyjątkiem północno - zachodnich i południowych obrzeży prowincji poznańskiej), tocząc ciężkie walki, m.in. pod Rawiczem i Lesznem. Wojskami powstańczymi kierowali major S. Taczak i generał J. Dowbór – Muśnicki. 16 lutego 1919 walki przerwano na skutek rozejmu między Niemcami a państwami Ententy w Trewirze. Wojsko powstańcze podporządkowało się dowództwu Wojska Polskiego w maju 1919. Formalnie włączenie Wielkopolski do Polski nastąpiło po podpisaniu traktatu wersalskiego 28 czerwca 1919 r.